میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی

در پستهای آینده به عمده مقالات مرتبط با شادابی در مدارس می پردازیم و سپس مدل شادابی در مدرسه را به تفضیل شرح خواهیم داد:

چکیده:

از دیدگاه کارکنان عوامل مدیریتی بیشترین و پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی بوده و معلمان بالاترین و معاونان کمتر ین نشاط رادارند.دانش آموزان عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل مؤثر بر نشاط دانسته و نشاط اجتماعی آنها بالاتر از حد متوسط(4) بوده است.براساس مدرک تحصیلی،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط از نظر کارکنان فوق دیپلم، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر ،عوامل پرورشی بوده و کارکنان فوق دیپلم بیشترین و لیسانس و بالاتر، کمترین میزان نشاط را دارند.براساس سابقه کار ،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط ازنظرکارکنان بیشتر از 20 سال سابقه کار، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر، عوامل پرورشی ازدیدگاه کارکنان10-5سال سابقه کاربوده است، و نشاط کارکنان کمتر از 1 سال سابقه کار بیشترین و 10-15 سال ازهمه کمتر بوده است.براساس جنسیت ،کارکنان مرد عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی را کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی می دانند.ازنظر کارکنان زن نیز عوامل مدیریتی بیشترین و عوامل پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط بوده است و میزان نشاط زنان بالاتر از مردان می باشد.همچنین دانش آموزان دختر و پسر عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل موثر بر نشاط می دانند و نشاط اجتماعی دختران بالاتر از پسران بوده است. به طورکلی از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان کلیه عوامل بر نشاط اجتماعی بیشتر از حدمتوسط (4) تأثیرگذار است و نشاط اجتماعی کارکنان و دانش آموزان بالاتر از حدمتوسط (4)بوده است.

مومنی مهموئی, حسین؛ طاهره شجری؛ تقی اسدی و زهرا ایزدی، ۱۳۹۴، میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی، سومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، تهران، تحقیقات اسلامی سروش مرتضوی، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار، https://www.civilica.com/Paper-EPSCONF03-EPSCONF03_038.html

همانگونه که دیده می شود عوامل مدیریتی بیشترین تاثیر را بر نشاط اجتماعی معلمان، کارکنان و دانش آموزان داشته اند.