تاثیر ورزش در مدارس بر نشاط و شادابی دانش آموزان

در پستهای آینده به عمده مقالات مرتبط با شادابی در مدارس می پردازیم و سپس مدل شادابی در مدرسه را به تفضیل شرح خواهیم داد:

امروزه ورزش یکی از اموری است که به عناوین مختلف در جهان مطرح شده و گروه زیادی به اشکال گوناگون با آن سرو کار دارند. برخی از مردم، ورزشکار حرفه ای اند و گروهی ورزشکار آماتور . گروهی طرفدار و علاقه مند به ورزش و دیدن برنامه ها، مسابقات و نمایشهای ورزشی بوده وعده ای نیز از راه ورزش امور زندگی خویش را می گذرانند.در این میان تاثیر ورزش در مدارس بر نشاط و شادابی دانش آموزان را نمی توان کتمان شد بطوری که در مدارس در برنامه صبحگاهی ، زنگ ورزش و مسابقات بین مدارس این امر را مورد تاکید قرار داده است. در این مقاله ابتدا به معنای ورزش و سپس به معنای شادی در نگاه قرآن،نشاط در سیره معصومان،شادی از دیدگاه روانشناختی، ویژگی افراد با نشاط،توصیه های موثر بر افزایش نشاط از دید روانشناسان پرداخته شده است.همچنین مطالبی در راستای برنامه ریزی و انگیزه بین دانش آموزان ،تاثیر ورزش بر شادابی آورده شده است.و در آخر نتیجه گیری و پیشنهاداتی در این باره آمده است.

مصلح, مهدی؛ ژیلا تباشری؛ رامین مصلح و پیمان نیک سرشت، ۱۳۹۵، تاثیر ورزش در مدارس بر نشاط و شادابی دانش آموزان، اولین کنفرانس ملی یافته های نوین پژوهشی علوم ورزشی در حوزه سلامت، نشاط اجتماعی، کارآفرینی و قهرمانی، اهواز، اداره کل ورزش و جوانان استان خوزستان، دانشگاه شهید چمران اهواز، https://www.civilica.com/Paper-CDLC01-CDLC01_175.html

ورزش را می توان براحتی در یکی از 8 محور کلیدی مدل تعالی مدیریت مدارس دید. ارتباط ورزش با نشاط در مدل شادابی مدارس نیز دیده شده است.

مقایسه نگرش به مدرسه، نشاط، رفتار پرخطر و خشم در بین دانش آموزان دختر پایه اول مقطع متوسطه مدارس تیزهوشان و عادی

در پستهای آینده به عمده مقالات مرتبط با شادابی در مدارس می پردازیم و سپس مدل شادابی در مدرسه را به تفضیل شرح خواهیم داد:

هدف از انجام این پژوهش مقایسه نگرش به مدرسه، نشاط، رفتار پرخطر و خشم در بین دانش آموزان دختر پایه اول مقطع متوسطه مدارس تیزهوشان و عادی شهر کرج بود. نوع مطالعه از نوع علی - مقایسه ای بوده و جامعه مورد مطالعه شامل دانش آموزان دختر پایه اول مقطع متوسطه مدارس تیزهوش و عادی شهر کرج بود که از میان آنها 250 نفر دانش آموز عادی و 130 دانش آموز تیزهوش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند.ابزار پژوهش، پرسشنامه سلامت روانی- رفتاری بوده که توسط اداره کل امور تربیتی و مشاوره معاونت پژوهشی و تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش تهیه شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی واستنباطی استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره MANOVA مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین نگرش به مدرسه، نشاط، رفتار پرخطر و خشم در دانش آموزان دو گروه تیز هوش و عادی وجود نداشته و تنها در متغیر خشم در دانش آموزان عادی و تیز هوش تفاوت آماری معنی داری وجود داشته و دانش آموزان عادی خشم بیشتری را تجربه می کردند.

عبدلی, عفت، ۱۳۹۵، مقایسه نگرش به مدرسه، نشاط، رفتار پرخطر و خشم در بین دانش آموزاندختر پایه اول مقطع متوسطه مدارس تیزهوشان و عادی، کنگره بین المللی علوم تربیتی و روانشناسی و سبک زندگی سالم، تهران، مرکز توانمندسازی مهارتهای فرهنگی و اجتماعی جامعه، https://www.civilica.com/Paper-ICPCONF01-ICPCONF01_041.html

 

مقایسه ین دو مقاله نشان می دهد که تفاوت چندانی در متغیرهای روانی دانش آموزان تیزهوش و عادی وجود ندارد.

میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی

در پستهای آینده به عمده مقالات مرتبط با شادابی در مدارس می پردازیم و سپس مدل شادابی در مدرسه را به تفضیل شرح خواهیم داد:

چکیده:

از دیدگاه کارکنان عوامل مدیریتی بیشترین و پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی بوده و معلمان بالاترین و معاونان کمتر ین نشاط رادارند.دانش آموزان عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل مؤثر بر نشاط دانسته و نشاط اجتماعی آنها بالاتر از حد متوسط(4) بوده است.براساس مدرک تحصیلی،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط از نظر کارکنان فوق دیپلم، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر ،عوامل پرورشی بوده و کارکنان فوق دیپلم بیشترین و لیسانس و بالاتر، کمترین میزان نشاط را دارند.براساس سابقه کار ،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط ازنظرکارکنان بیشتر از 20 سال سابقه کار، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر، عوامل پرورشی ازدیدگاه کارکنان10-5سال سابقه کاربوده است، و نشاط کارکنان کمتر از 1 سال سابقه کار بیشترین و 10-15 سال ازهمه کمتر بوده است.براساس جنسیت ،کارکنان مرد عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی را کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی می دانند.ازنظر کارکنان زن نیز عوامل مدیریتی بیشترین و عوامل پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط بوده است و میزان نشاط زنان بالاتر از مردان می باشد.همچنین دانش آموزان دختر و پسر عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل موثر بر نشاط می دانند و نشاط اجتماعی دختران بالاتر از پسران بوده است. به طورکلی از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان کلیه عوامل بر نشاط اجتماعی بیشتر از حدمتوسط (4) تأثیرگذار است و نشاط اجتماعی کارکنان و دانش آموزان بالاتر از حدمتوسط (4)بوده است.

مومنی مهموئی, حسین؛ طاهره شجری؛ تقی اسدی و زهرا ایزدی، ۱۳۹۴، میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی، سومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، تهران، تحقیقات اسلامی سروش مرتضوی، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار، https://www.civilica.com/Paper-EPSCONF03-EPSCONF03_038.html

همانگونه که دیده می شود عوامل مدیریتی بیشترین تاثیر را بر نشاط اجتماعی معلمان، کارکنان و دانش آموزان داشته اند.