بررسی نقش نشاط وشادابی در پیشرفت و موفقیت دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان در سال تحصیلی 94-93

در پستهای آینده به عمده مقالات مرتبط با شادابی در مدارس می پردازیم و سپس مدل شادابی در مدرسه را به تفضیل شرح خواهیم داد:

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش نشاط وشادابی در پیشرفت و موفقیت دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان در سالتحصیلی 94-93 است جامعه آماری آماری این پژوهش 1200 نفراز دانش آموزان مقطع متوسطه دوره اول است که با استفاده ازجدول مورگان نمونه 219 نفر انتخاب شدندکه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند روش پژوهشاز نوع آزمایشی و ابزار اندازه گیری کارنامه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود برای سنجش اعتبار آزمون از روش آزمون آزمون استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آزمون tتک متغیره استفاده شد در بررسی وضعیت میانگین مشخص شدنشاط و شادابی در پیشرفت و موفقیت دانش آموزان موثر بوده است.

باغبان, نرجس، ۱۳۹۴، بررسی نقش نشاط وشادابی در پیشرفت و موفقیت دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان در سال تحصیلی 94-93، دومین همایش علمی پژوهشی علوم تربیتی و روانشناسی آسیب های اجتماعی و فرهنگی ایران، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی سروش حکمت مرتضوی، https://www.civilica.com/Paper-PSCONF02-PSCONF02_289.html

این مقاله اهمیت نشاط و شادابی در پیشرفت و موفقیت دانس آموزان تیزهوش را به خوبی نشان داده است.

میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی

در پستهای آینده به عمده مقالات مرتبط با شادابی در مدارس می پردازیم و سپس مدل شادابی در مدرسه را به تفضیل شرح خواهیم داد:

چکیده:

از دیدگاه کارکنان عوامل مدیریتی بیشترین و پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی بوده و معلمان بالاترین و معاونان کمتر ین نشاط رادارند.دانش آموزان عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل مؤثر بر نشاط دانسته و نشاط اجتماعی آنها بالاتر از حد متوسط(4) بوده است.براساس مدرک تحصیلی،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط از نظر کارکنان فوق دیپلم، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر ،عوامل پرورشی بوده و کارکنان فوق دیپلم بیشترین و لیسانس و بالاتر، کمترین میزان نشاط را دارند.براساس سابقه کار ،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط ازنظرکارکنان بیشتر از 20 سال سابقه کار، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر، عوامل پرورشی ازدیدگاه کارکنان10-5سال سابقه کاربوده است، و نشاط کارکنان کمتر از 1 سال سابقه کار بیشترین و 10-15 سال ازهمه کمتر بوده است.براساس جنسیت ،کارکنان مرد عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی را کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی می دانند.ازنظر کارکنان زن نیز عوامل مدیریتی بیشترین و عوامل پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط بوده است و میزان نشاط زنان بالاتر از مردان می باشد.همچنین دانش آموزان دختر و پسر عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل موثر بر نشاط می دانند و نشاط اجتماعی دختران بالاتر از پسران بوده است. به طورکلی از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان کلیه عوامل بر نشاط اجتماعی بیشتر از حدمتوسط (4) تأثیرگذار است و نشاط اجتماعی کارکنان و دانش آموزان بالاتر از حدمتوسط (4)بوده است.

مومنی مهموئی, حسین؛ طاهره شجری؛ تقی اسدی و زهرا ایزدی، ۱۳۹۴، میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی، سومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، تهران، تحقیقات اسلامی سروش مرتضوی، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار، https://www.civilica.com/Paper-EPSCONF03-EPSCONF03_038.html

همانگونه که دیده می شود عوامل مدیریتی بیشترین تاثیر را بر نشاط اجتماعی معلمان، کارکنان و دانش آموزان داشته اند.